:-(

Het is al bijna zover.. over één week ben ik verhuisd..

Deze laatste weken zijn veel te snel te gaan. Ik voelde me helaas niet zo lekker maar toen Thijs en Diana hier waren hebben we het erg leuk gehad. Toen ik met hen op Pincio van de prachtige zonsondergang stond te genieten realiseerde ik me opeens dat het nog wel eens een tijdje kon duren voordat ik daar weer van kan genieten. En dat geldt ook voor vele andere dingen. Ze zeggen vaak dat je iets niet mist tot het er niet meer is.. en dat is toch wel waar denk ik. Ook al gaat het in dit geval niet helemaal op, want ik ben nog niet weg en gelukkig zal Rome altijd blijven bestaan. :-) Toch heb ik het gevoel dat ik niet genoeg genoten heb van mijn tijd hier en vind het dan ook erg jammer om weg te gaan. Zo op het laatste moment besef je pas hoeveel dingen er nog zijn die je eigenlijk wilt doen.. Ik moet eerlijk toegeven dat ik al twee keer een traantje heb moeten laten bij het idee hier weg te gaan. Ik had graag nog wel een paar jaartjes gebleven.

Ook al is het een lastig jaar geweest, lastiger dan ik van te voren had verwacht, toch heb ik er nooit spijt van gehad dat ik hierheen ben verhuisd (behalve dan die ene keer dat ik 45 minuten op de bus stond te wachten, eerlijk toegegeven).
Het is een ongelofelijk leuke en leerzame ervaring geweest en ik ben in dit jaar heel erg gegroeid. Was ik voordat ik hierheen verhuisde nog behoorlijk verlegen en omzeilde ik problemen het liefst.. ik heb nu het idee dat ik (bijna) alles aan zou kunnen. Het feit zo op jezelf aangewezen te zijn is moeilijk, en voelt soms eenzaam, maar het zorgt er wel voor dat je dingen doet die je anders nooit zou hebben gedaan. Simpelweg omdat je geen keus hebt.
Ik heb hier ongelofelijk veel levenservaring opgedaan en daar ben ik heel blij om.. maar, laten we wel wezen, misschien is het even genoeg met de levenservaring en wordt het tijd een stapje dichter bij een diploma te komen :-P

Ik heb echter weinig zin om hier weg te gaan omdat ik het hier erg naar m’n zin heb, maar ook omdat dit toch echt thuis voor mij is geworden. Veel meer dan Houten, laat staan Antwerpen. De laatste keer dat ik in Nederland was had ik het gevoel dat dingen en mensen waren veranderd, maar na een paar dagen realiseerde ik me dat alles en iedereen nog (ongeveer) hetzelfde is. Ik ben veranderd, niet al het andere.

Wat me absoluut mee is gevallen is dat ik eigenlijk geen één keer heimwee heb gehad. Uiteraard heb ik familie en vrienden wel gemist.. maar Nederland of Houten eigenlijk niet. Ik zou denk ik ook niet graag meer in Houten wonen, vergeleken met Rome is het zó klein en .. laten we eerlijk zijn, saai :-P

Wat tegen is gevallen is het cultuurverschil. Tuurlijk, als je hier op vakantie komt zie je ook wel dat bepaalde dingen anders zijn, eten, de manier van doen enz. Maar dat mensen zich echt anders gedragen merk je pas als je ergens een paar maanden woont denk ik. In het geval van Italianen komt dat er vooral op neer dat ze veel geslotener zijn dan ik had verwacht. Ze lijken altijd zo uitbundig maar als het op serieuze onderwerpen aankomt houden ze het liever voor zichzelf (of delen het alleen met familie). Dat vond ik soms wel een beetje moeilijk omdat het lijkt alsof mensen niet oprecht zijn, alsof ze het wel leuk vinden om wat met je te babbelen maar daar moet het maar bij blijven. In het begin trok ik me dat misschien wel een beetje aan, maar uiteindelijk heb ik begrepen dat het gewoon deel van de Italiaanse cultuur uitmaakt: met je vrienden heb je het leuk, je problemen houd je voor je..
Moeilijk om mee om te gaan soms, maar ook wel leuk om je zo aan te leren passen aan een andere cultuur. Om te leren te denken: nouja, misschien komt het op mij als vervelend over, maar voor hun is dit de normale manier van doen en er zit helemaal geen verkeerde bedoeling achter. Ik denk dat dit ook nuttig is voor mijn studie, waarbij verschillende culturen natuurlijk centraal staan.
Gelukkig heb ik uiteindelijk met mn huisgenootjes wel een goede band opgebouwd, aangezien we toch een beetje elkaars familie vervangen want de meeste van ons gaan niet vaak naar huis. Ik zal de meiden hier dan ook zeker missen!

Zaterdagmiddag komt Pap en dan begint het laatste inpakken.. het zal wel even passen en meten worden maarja! Woensdag de 25ste vliegen we samen terug naar Nederland. Veel dingen zijn intussen al in Nederland en m’n kamer is dan ook best wel leeg (en een beetje triest..) Heb deze laatste dagen nog heel wat afspraken want iedereen wil natuurlijk wel even gedagzeggen. De tijd vliegt :-(

In Antwerpen heb ik een erg mooie studio gevonden vlakbij school. Hij is klein, maar fijn, ik denk dat ik me er wel thuis ga voelen! Als ik terug ben in Nederland ga ik met pap en mam verhuizen en zo rond 10 februari ga ik echt in Antwerpen wonen.. België: het derde land waar ik ga wonen, geen slechte score voor een 20-jarige, toch?!

Hoewel ik zeker weet dat de beslissing om naar Antwerpen te verhuizen de juiste is wil dat nog niet zeggen dat ik er heel blij mee ben.. wat zou ik graag nog een paar jaartjes hier zijn gebleven. Ik zie er bovendien een beetje tegenop om te verhuizen, wéér een nieuw begin.. misschien nog wel moeilijker dan toen ik hierheen verhuisde. Ik ken niets of niemand in Antwerpen, toen ik naar Rome kwam was dat anders.. Ja, het voordeel is dat ze mijn taal (min of meer :-P) spreken. Maar je kunt je niet voorstellen hoe vreselijk het me lijkt dat ik straks alleen nog maar Nederlands spreek elke dag! Anyway, Antwerpen it is, ik ga er het beste van maken en het wordt vast leuk.. maar ik moet héél eerlijk toegeven dat ik stiekem de ryanair-site al gecontroleerd heb op de vluchten in de Paasvakantie..

Het jaar hier is soms moeilijk geweest, heeft mij als persoon best wel veranderd, maar ik durf met vrij veel zekerheid te zeggen dat het (tot nu toe!) het leukste jaar van mijn leven is geweest!
Rome was de stad van mijn dromen.. en hoewel ik nu ook de negatieve aspecten ervan ken denk ik dat ze dat voorlopig wel zal blijven!